Postacie-LeagueOfLegends

Azir kroczył pokrytą złotem drogą Imperatora. Potężne posągi pierwszych władców Shurimy, jego przodków, uważnie obserwowały każdy jego ruch. Pierwsze promienie wschodzącego słońca sączyły się pomiędzy budynkami. Najjaśniejsze gwiazdy wciąż świeciły nad głowami, ale słońce wkrótce zacieni ich blask. Nocne niebo nie wyglądało tak, jak Azir je zapamiętał – gwiazdy i ich konstelacje nie były tam, gdzie być powinny. Minęły tysiące lat. Z każdym krokiem Azira jego ciężki kostur wydawał samotny dźwięk, odbijający się echem po pustych ulicach stolicy. Kiedy ostatnio szedł tą drogą, straż honorowa złożona z dziesięciu tysięcy elitarnych wojowników podążała jego śladem, a wokół rozbrzmiewały radosne wiwaty mieszkańców miasta. Miała to być chwila jego chwały, ale została skradziona. Teraz było to miasto duchów. Co się stało z jego ludźmi? Imperialnym gestem Azir nakazał piaskom leżącym wzdłuż drogi unieść się, tworząc żywe posągi. To była jego wizja przeszłości, ożywione echa Shurimy. Piaskowe figury patrzyły naprzód, z głowami pochylonymi w stronę Słonecznego Dysku wiszącego nad Podestem Wyniesienia. Wisiał nieruchomo, deklarując się chwałą i potęgą imperium Azira, choć nie było już komu na niego patrzeć. Córa Shurimy, która przebudziła go ze snu, zniknęła. Czuł ją na pustyni. Połączyła ich krew. Gdy Azir kroczył drogą Imperatora, piaskowe echa jego ludzi prowadziły go do Słonecznego Dysku, a ich radosne miny przeradzały się w grymas przerażenia. Usta zamarły otwarte w cichym krzyku. Ruszyli do biegu, potykając się i upadając. Azir obserwował to w milczeniu, z rozpaczą obserwując ostatnie chwile życia jego ludzi. Pochłonęła ich fala niewidzialnej energii. Obrócili się w proch i odlecieli razem z wiatrem. Co poszło nie tak z jego Wyniesieniem, że doszło do tak wielkiej katastrofy? Azir wytężył wzrok. Maszerował, silniej stawiając każdy krok. Dotarł do Schodów Wyniesienia i wspinał się po nich, przeskakując co pięć stopni. Tylko najbardziej zaufani żołnierze, kapłani i członkowie rodziny królewskiej mogli wejść na schody. Drogę wytyczały mu piaskowe postacie poddanych, z uniesionymi głowami, zaciętymi minami i cichym lamentem. Wkrótce także i oni zniknęli razem z wiatrem. Biegł, pokonując stopnie szybciej niż jakikolwiek człowiek. Jego szpony wbijały się w kamień, tworząc w nim głębokie wyżłobienia. U jego boków wznosiły się piaskowe figury, które chwilę później znikały. Dotarł na szczyt. Tam zobaczył krąg obserwatorów: najbliższych pomocników, doradców i najwyższych kapłanów. Swoją rodzinę. Azir padł na kolana. Jego rodzina stała przed nim, poznawał dobrze każdy szczegół wszystkich postaci. Jego brzemienna żona. Nieśmiała córka, ściskająca dłoń matki. Jego syn, już prawie dorosły. Azir z przerażeniem obserwował, jak zmienia się wyraz ich twarzy. Choć wiedział, co się stanie, nie mógł odwrócić wzroku. Jego córka ukryła twarz w falbanach sukni matki. Syn chwycił za miecz, krzycząc z całych sił. Jego żona... otworzyła szerzej oczy, w których malowała się rozpacz i żal. Potężna energia obróciła ich w nicość. Azir nie mógł tego znieść, ale do jego oczu nie napłynęły łzy. Jego mistyczna forma okradła go z możliwości wyrażania smutku. Z ciężkim sercem wstał z ziemi. Pozostawało pytanie, jak zachowano jego rodowód, bo co do jego przetrwania nie było wątpliwości. Czuł echo odbijające się w powietrzu. Szedł naprzód, zatrzymując się krok przed podestem i obserwował powietrzną retrospekcję wydarzeń. Widział siebie w formie śmiertelnika, wznoszącego się w powietrze pod Słonecznym Dyskiem. Ramiona miał rozpostarte, a plecy wygięte w łuk. Pamiętał tę chwilę. Wypełniła go energia i jej boska moc. Z piasku ukształtowała się nowa osoba. To jego zaufany niewolnik, Xerath. Jego przyjaciel wypowiedział bezgłośnie tylko jedno słowo. Azir patrzył, jak jego własna postać roztrzaskuje się niczym szkło, przemieniając się w wir piasku. Xerath – powiedział Azir. Mina zdrajcy była nieodgadniona, ale Azir widział w nim wyłącznie mordercę. Skąd wzięła się ta nienawiść? Azir nigdy nie zdawał sobie z niej sprawy. Piaskowy obraz Xeratha uniósł się wyżej, energia Słonecznego Dysku skupiła się na jego postaci. Elitarni strażnicy ruszyli w jego stronę, ale przybyli za późno. Potężna fala piasku zniszczyła wszystko, czym kiedyś była Shurima. Azir stał samotnie pośród zamierającego echa przeszłości. Tak zginęli jego ludzie. Azir odwrócił się w chwili, gdy pierwsze promienie brzasku uderzyły w Słoneczny Dysk. Widział już wystarczająco. Piaskowy obraz przemienionego Xeratha padł za jego plecami. Wschodzące słońce odbijało się od pięknej złotej zbroi Azira. W tamtej chwili pojął, że zdrajca nadal żyje. Wyczuł jego zapach w powietrzu, którym oddychał. Azir uniósł dłoń i armia elitarnych wojowników powstała z piasków u stóp Schodów Wyniesienia. Xerath – powiedział głosem pełnym złości. – Odpowiesz za swoje zbrodnie.

UMIEJĘTNOŚCI:

Umiejętność bierna: Dziedzictwo Shurimy

Azir może stworzyć Słoneczny Dysk na ruinach sojuszniczej lub wrogiej wieży.

Q: Piaskowy Szturm

Azir wysyła wszystkich piaskowych żołnierzy w wybrane miejsce. Piaskowi żołnierze zadają obrażenia magiczne wszystkim trafionym celom i spowalniają je na 1 sekundę. Azir wysyła wszystkich piaskowych żołnierzy w wybrane miejsce. Piaskowi żołnierze zadają 65/85/105/125/145 (+50% mocy umiejętności) pkt. obrażeń magicznych wszystkim trafionym wrogom i spowalniają ich o 25% na 1 sekundę.Każde kolejne uderzeniePiaskowego Żołnierza zresetuje czas trwania spowolnienia na celu, ale nie zada mu dodatkowych obrażeń.

W: Powstańcie!

Azir przywołuje piaskowego żołnierza, który atakuje za niego pobliskie cele, co zastępuje jego podstawowy atak na znajdujące się w zasięgu żołnierza cele. Wojskowi zadają obrażenia magiczne wrogom w linii. Powstańcie! zapewnia również bierną premię do prędkości ataku Azira i jego Piaskowych Żołnierzy. Bierne: Azir zyskuje 20/30/40/50/60% premii do prędkości ataku.
Użycie: Azir przywołuje Piaskowego Żołnierza na 9 sek. Gdy Azir zaatakuje przeciwnika w zasięgu rażenia żołnierza, to żołnierz zaatakuje zamiast Azira. zadając 0 (+60% mocy umiejętności) pkt. obrażeń magicznych wrogom w linii. Jeżeli wielu żołnierzy zaatakuje ten sam cel, to każdy kolejny po pierwszym zada tylko 25% obrażeń. Żołnierze będą atakować, nawet jeżeli Azir nie znajduje się w zasięgu podstawowego ataku.
Azir może jednocześnie przechowywać maksymalnie następującą liczbę Piaskowych Żołnierzy: {{ maxammo }}. Nowy żołnierz staje w gotowości co 0 sek. Jeśli zbytnio oddalisz się od żołnierzy, zostaną oni dezaktywowani. Piaskowi żołnierze znikną dwa razy szybciej, jeśli będą się znajdować przy wrogiej wieży.Azir może wykorzystać żołnierza, by uszkodzić wrogą wieżę, przywołując go prosto na niej. Zada to wieży 0 (+40% mocy umiejętności) pkt. obrażeń magicznych.

E: Ruchome Piaski

Azir rzuca się w kierunku jednego ze swoich piaskowych żołnierzy, zadając trafionym wrogom obrażenia. Jeśli Azir trafi wrogiego bohatera, zyskuje tarczę. Azir rzuca się w kierunku jednego ze swoich piaskowych żołnierzy, zadając trafionym wrogom 60/90/120/150/180 (+40% mocy umiejętności) pkt. obrażeń magicznych. Jeśli trafi wrogiego bohatera, zatrzymuje się i zyskuje trwającą 4 sek. tarczę, która pochłania 80/120/160/200/240 (+0) pkt. obrażeń.

R: Zdobycz Imperatora

Azir przywołuje mur żołnierzy, którzy prą naprzód, odpychając wrogów i zadając im obrażenia. Azir przywołuje mur uzbrojonych żołnierzy, którzy prą naprzód, odpychając wrogów i zadając im 150/225/300 (+60% mocy umiejętności) pkt. obrażeń magicznych. Żołnierze utrzymują formację muru przez 5/6/7 sek.Wrogowie zostaną zatrzymani przez Zdobycz Imperatora, nawet jeśli spróbują przeskoczyć przez mur, ale Azir i jego sojusznicy mogą przez niego przejść swobodnie, zyskując premię 20% do prędkości ruchu na 1 sekundę.Zdobycz Imperatora nie łączy się z podstawowymi atakami i zaklęciami Azira.

KLASYCZNA GALAKTYCZNY AZIR AZIR WŁADCA GROBÓW